ขอต้อนรับสู่บ้านวี.ไอ.พี

ได้ฤกษ์เปิดบ้านนี้อย่างเป็นทางการ...ซะที
ทำไมถึงเป็นบ้านวี.ไอ.พี...ล่ะ
ก็เพราะจะต้อนรับแขกวี.ไอ.พี...น่ะซี
แล้วใครล่ะแขกวี.ไอ.พี...น่ะ
ก็ท่านทุกคน ใครก็ไม่รู้หละที่...บังเอิญแวะ
ตั้งใจแวะ ถูกบังคับให้แวะ...(มีรึเปล่า)
แวะแล้วกรุณาลงนาม...ของท่าน
ชื่อจริงหรือชื่อเล่นหรือชื่อปลอม...ก็ได้
เพื่อเป็นศิริมงคลแก่บล็อก...ของข้าพเจ้า
และเพื่อจะได้รู้ว่า...ยินดีเป็นเพื่อนกัน
ในฐานะที่ชอบบันทึก...เหมือนกัน
ชอบอยากรู้เรื่องชาวบ้าน..เอ๊ย..ชอบอ่าน....เหมือนกัน
ชอบแสดงความคิดเห็น...เหมือนกัน
ชอบให้กำลังใจผู้อื่น...เหมือนกัน
ถ้าจะกรุณายิ่งขึ้นก็กรุณาฝากความคิดเห็น...สักเล็กน้อย
หรือมาก ๆ ก็ได้...(ช้อบชอบ)
แต่กรุณาอย่าด่าหยาบ ๆ ...(ไม่ช้อบไม่ชอบ)
ความคิดเห็นของของท่านมีประโยชน์...มากกกก
เจ้าของบล็อกจะได้ใช้ในการพัฒนาตน...พัฒนาบล็อก
เพื่อจะได้เป็นบล็อกเกอร์ที่มี...คุณภาพ
และบล็อกก็จะได้มี...คนอยากเข้ามาอ่าน
เพราะตอนนี้รู้สึกตัวว่าเพิ่งเริ่ม...ฝึกหัด
เริ่มสร้างบล็อกเดือนกันยายน 2550
เริ่มเขียนบล็อกวันที่ 7 ตุลาคม 2550
รวมถึงวันนี้ (4 มกราคม 2551)...2 เดือน 27 วัน
ถือว่ามีประสบการณ์น้อยมากในการ...เขียนบล็อก
ยังต้องศึกษาและฝึกหัด...อีกเยอะ
ถ้ามีคนขัดเกลาให้ ก็จะดีมาก ๆ...เลย
ไม่รู้จะอาศัยใคร...ก็อาศัยท่านผู้มีอุปการคุณ
ที่กรุณาแวะเข้ามา...นี่แหละ
ท่านสำคัญขนาดนี้ ถึงให้เป็นแขกวี.ไอ.พี....ไง
อ่านข้อความนี่จบแล้ว หรืออ่านไม่จบ...ก็ตาม
กรุณาลงนามในกล่องความคิดเห็น...ต่อไป
ควรมิควรแล้วแต่...จะกรุณา

ถวายความอาลัยแด่.....สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ.....

...ข้าพเจ้าขอร่วมถวายความอาลัยและน้อมรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณ
ในสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาส

ราชนครินทร์ ขอพระองค์ทรงเสด็จสู่สรวงสวรรคาลัย
และทรงสถิตย์ในใจพสกนิกรชาวไทยตลอดไป...

เพลงแสงหนึ่งคือรุ้งงาม
บอยด์ โกสิยพงษ์ แต่ง นภ พรชำนิ ขับร้อง
เนื้อเพลงนี้แต่งขึ้นเพื่อประกอบนิทรรศการเทิดพระเกียรติ

สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาส

ราชนครินทร์ ในโอกาสเจริญพระชนมายุครบ ๘๔ พรรษา

**รู้ไหมว่าเราซาบซึ้งใจแค่ไหน และรู้ไหมว่าเรานั้น

ปลาบปลื้มเท่าไหร่ ที่ได้มีเธอ เป็นพลังอันสำคัญ

เพราะว่าเรานั้นรู้เธอทำเพื่อใคร เหน็ดเหนื่อยแค่ไหน

เธอไม่ไหวหวั่น เพื่อที่จะให้เรานั้นได้เดินต่อไป
แม้ว่าจะไม่มีใครมองเห็นเธอ แต่ว่าสำหรับเรานั้น...

เธอเหมือนดังกับแสง ที่มองไม่เห็น แต่เมื่อส่องมาสะท้อน

สิ่งที่ซ่อนเร้น ก็เด่นชัดขึ้นทันที เปรียบเธอกับแสง

แม้ไม่มีสี แต่เธอก็สะท้อน ความจริงให้โลกนี้

ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้

จะเป็นเช่นไรวันและคืนจะหมุนเปลี่ยนสักเท่าไหร่

เรานั้นก็แน่ใจ ว่าจะมีเธอยืนอยู่ข้างหลัง แม้ว่าจะไม่มีใครมองเห็นเธอ

แต่สำหรับเรานั้น... เธอเหมือนดังกับแสง ที่มองไม่เห็น

แต่เมื่อส่องมาสะท้อน สิ่งที่ซ่อนเร้น ก็เด่นชัดขึ้นทันที

เปรียบเธอกับแสง แม้ไม่มีสี แต่เธอก็สะท้อน ความจริงให้โลกนี้

ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด จึงอยากขอมอบเพลง เพลงนี้ให้

ให้เธอรับรู้ว่าสำหรับเราเธอสำคัญเพียงไหน เธอเป็นดั่งแสง

ที่มองไม่เห็น แต่เมื่อส่องมาสะท้อน สิ่งที่ซ่อนเร้น ก็เด่นชัดขึ้นทันที

เปรียบเธอกับแสง แม้ไม่มีสี แต่เธอก็สะท้อน ความจริงให้โลกนี้

ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด แต่เธอก็สะท้อน

ความจริงให้โลกนี้ ได้พบเห็นสิ่งดี ๆ ว่างดงามเพียงใด**